Ο Ανώτερος Εαυτός μιλάει για τη φύση του...
Ανώτερου Εαυτού

Αυτό το απόσπασμα είναι από μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνεδρία, όπου μας δόθηκαν πάρα πολλές πληροφορίες για την φύση του Ανώτερου Εαυτού από... τον ίδιο τον Ανώτερο Εαυτό.
Έχουν αφαιρεθεί όλες οι προσωπικές πληροφορίες της (ας την πούμε) Χ.
Όταν ξεκίνησε η ύπνωση, η Χ. είδε μια σκηνή από τα παιδικά της χρόνια, αλλά αντιλήφθηκε ότι δεν ένιωθε πως ήταν η μικρή Χ. αλλά ότι την παρακολουθούσε σαν εξωτερικός παρατηρητής.

Επίσης, αυτό το απόσπασμα αποτελεί ένα πολύ καλό παράδειγμα του πόσες πληροφορίες μπορούν να δοθούν στο άτομο, αν αυτό απλώς εμπιστεύεται και λέει το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό του, χωρίς να λογοκρίνει και χωρίς να προσπαθεί να βγάλει νόημα, απλώς ακολουθώντας την ροή.
 

Ανώτερος Εαυτός (ΑΕ): Όχι, σαν να είμαι αέρας. Νιώθω ότι είμαι αέρας. Το ακούω όλο αυτό, αλλά το παρακολουθώ. Δεν το ζω, το παρακολουθώ. […]

Ελίνα (Ε): Πώς αισθάνεσαι λοιπόν, πώς αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου; Είπες σαν αέρα, αντιλαμβάνεσαι κάτι άλλο για σένα;

ΑΕ: Εεε, ότι περνάω μέσα από τα κτίρια. Από τον τοίχο....Για μένα; Έρχομαι από κάπου αλλού και είναι... [...]

Ε: Και είπες ότι ήρθες από μακριά εσύ.

ΑΕ: Ναι.

Ε: Από πού ήρθες, δηλαδή;

ΑΕ: Από τον χώρο των ανέμων.

Ε: Μίλησέ μου γι' αυτό, ακούγεται πάρα πολύ ενδιαφέρον .... Για πες μου, τι είναι ο χώρος των ανέμων; Μπορείς να τον περιγράψεις;

ΑΕ: Είναι πνεύματα που μπορούν να ταξιδεύουν μέσα στον χρόνο και στον χώρο. Και...είναι μία βόλτα που έκανα στον χρόνο. Και είδα αυτήν την εικόνα.

Ε: Και να σε ρωτήσω κάτι. Αυτά τα πνεύματα έχουν κάποια μορφή; Πώς μοιάζουν, πώς θα τα περιέγραφες;

ΑΕ: Διάφανα, λίγο... γαλάζια. Μόνο πρόσωπο με ουρά που καταλήγει σε κάτι λεπτό, ένα στενόμακρο, αέρινο που καταλήγει σε κάτι πολύ λεπτό. Και κινείται πολύ εύκολα. Ευλύγιστο πάρα πολύ.

Ε: Και αυτό το πρόσωπο έχει χαρακτηριστικά δηλαδή;

ΑΕ: Ναι, μάτια και... Μάτια και στόμα.

Ε: Και πώς μοιάζουν αυτά τα μάτια;

ΑΕ: Μεγάλα. Πολύ μεγάλα, σαν ψεύτικα. Σαν καρτούν.

Ε: Και το στόμα πώς είναι;

ΑΕ: Μικρό. Κλειστό.

Ε: Οπότε εσύ είσαι ένα από αυτά τα πνεύματα.

ΑΕ: Ναι.

Ε: Και λες ότι ήταν ένα ταξίδι, μια βόλτα στον χρόνο.

ΑΕ: Ναι.

Ε: Για πες μου περισσότερα για αυτό. Τι σημαίνει δηλαδή αυτό. Πώς βρέθηκες εσύ εκεί;

ΑΕ: Εκεί βρίσκομαι πάντα. Εκεί είμαι πάντα. Είναι το σπίτι μου εκεί.

Ε: Το σπίτι σου είναι εκεί, με τα πνεύματα;

ΑΕ: Με τα πνεύματα, ναι.

Ε: Και τι κάνετε εκεί?

ΑΕ: Κατεβαίνουμε λίγο όπου θέλουμε, κάτω στη γη, κάτω... Κατεβαίνουμε, πηγαίνουμε, ανεβαίνουμε, κατεβαίνουμε, πηγαίνουμε στον ήλιο, από τη γη. Αν θέλουμε ζούμε για λίγο κάτι, ξαναγυρίζουμε, ξαναπαίρνουμε τη θέση μας. Δεν μιλάμε μεταξύ μας, γιατί επικοινωνούμε χωρίς λέξεις.

Ε: Με ποιο τρόπο επικοινωνείτε?

ΑΕ: Με τα συναισθήματα, με την αίσθηση. Καταλαβαινόμαστε χωρίς να μιλάμε. Αλλά όποτε θέλουμε πηγαίνουμε ένα ταξίδι... Και ξανά επιστρέφουμε.

Ε: Για ποιο λόγο θέλετε να κάνετε ταξίδια?

ΑΕ: Να μην βαριόμαστε. Να μαζεύουμε εμπειρίες. Να χαιρόμαστε. Να μαζεύουμε συναισθήματα, εμπειρίες. Να διασκεδάζουμε, να περνάει έτσι ο χρόνος μας.

Ε: Και γιατί είναι σημαντικό να μαζεύετε εμπειρίες;

ΑΕ: Όλοι μαζεύουν εμπειρίες. Είναι σαν... Όταν μαζεύεις εμπειρίες γίνεσαι πιο σπουδαίος, πιο συμπαγής. Και αυτό είναι να κάνουμε. Αυτή είναι η δουλειά μας.

Ε: Να μαζεύετε εμπειρίες;

ΑΕ: Να μαζεύουμε εμπειρίες.

Ε: Και αυτό θα το κάνετε πάντα;

ΑΕ: Και αυτό θα το κάνουμε πάντα μέχρι να γίνει συμπαγές όλο αυτό το διάφανό του σώματός μας.

Ε: Και τότε δεν θα είναι πια διάφανο, δηλαδή;  Ή θα παραμείνει;

ΑΕ: Όταν θα έχει μαζέψει πολλές εμπειρίες και δεν θα είναι πια διάφανο και θα είναι χρωματιστό, τότε θα μπορεί να μείνει να ξεκουραστεί πια. 

Ε: Και το δικό σου το σώμα; Είναι διάφανο; 

ΑΕ: Είναι διάφανο.

Ε: Και αυτό το διάφανο, υπάρχουν διάφορα επίπεδα και αποχρώσεις διάφανου, ας πούμε;  Άλλα περισσότερο διάφανα, αλλά λιγότερο; Καταλαβαίνετε τη διαφορά;

ΑΕ: Στην διαφάνεια όχι, είναι σαν να γεμίζει από πάνω. Δηλαδή, άλλος είναι λίγο πράσινο-μπλε, άλλος είναι περισσότερο.

Ε: Οπότε, η διαφάνεια γεμίζει από πάνω και είναι μέχρι να ολοκληρωθεί;

ΑΕ: Ναι, ναι, μέχρι να γεμίσει.

Ε: Και εσύ λες ότι είσαι μόνο διάφανη;

ΑΕ: Ναι, διάφανη.

Ε: Οκ. Οπότε αυτό σημαίνει ότι πρέπει να μαζέψεις πολλές εμπειρίες;

ΑΕ: Πολλές εμπειρίες, ναι.

Ε: Και αυτά τα χρώματα, όταν σταματάει το σώμα να είναι διάφανο και παίρνει διάφορα χρώματα, έχουν κάποια σημασία, σημαίνουν κάτι;

ΑΕ: Έχει να κάνει με την κλιμάκωση, με τα αξιώματα.

Ε: Για πες μου περισσότερα γι' αυτό.

ΑΕ: Είναι μια αξιοκρατική ομάδα που όλοι χωράνε και ο καθένας παίρνει τη θέση του, ανάλογα με τις εμπειρίες που έχει ζήσει.

Ε: Και αυτό φαίνεται από τα χρώματα; Το σε τι θέση βρίσκεται…

ΑΕ: Δεν το γνωρίζω αυτό ακόμα. Δεν το γνωρίζω, αλλά νομίζω ότι τα σκούρα και ζεστά χρώματα είναι πιο ψηλά στην ιεραρχία από ότι τα γαλαζο-, κιτρινο-, λευκά και αυτά.

Ε: Και αυτοί που βρίσκονται πιο ψηλά στην ιεραρχία, τι κάνουν δηλαδή, τι διαφορετικό κάνουν από τους υπόλοιπους που είναι πιο χαμηλά;

ΑΕ: Παρακολουθούν, συμβουλεύουν, ελέγχουν. Και περιμένουν να γυρίσουν.

Ε: Τι είναι αυτό που ελέγχουν;

ΑΕ: Πώς μαζεύει τις εμπειρίες, την ασφάλεια του πνεύματος, όταν κατεβαίνουμε και τριγυρίζουμε,όπου πάμε, είναι κάποιο είδος σαν οικογένειας, σαν ομάδας.

Ε: Και είπες την ασφάλεια του πνεύματος. 

ΑΕ: Ναι, μπορεί να χαθεί.

Ε: Ααα...Να χαθεί και να μην βρει τον τρόπο να γυρίσει;

ΑΕ: Και να μην βρει τον δρόμο να γυρίσει. Ή να ξεγελαστεί.

Ε: Από τι να ξεγελαστεί;

ΑΕ: Από κάτι άλλο και να εγκλωβιστεί εκεί.

Ε: Όταν λες από κάτι άλλο, τι εννοείς;

ΑΕ: Από μια ανθρώπινη ζωή, από αλλαγή στον χρόνο, ώστε να μην μπορεί μετά να γυρίσει να εγκλωβιστεί σε ένα συγκεκριμένο χρόνο, που αφού περάσει ο χρόνος μετά να μην μπορεί να γυρίσει, σε ένα άλλο σύμπαν, που πλησιάζει πολύ τον ήλιο να καεί. Υπάρχουν τέτοιοι φόβοι.

Ε: Και με ποιο τρόπο λοιπόν φροντίζουν αυτοί που είναι στα πιο ψηλά αξιώματα την ασφάλεια των πνευμάτων που ταξιδεύουν; Με ποιο τρόπο το φροντίζουν αυτό;

ΑΕ: Τους τα μαθαίνουν σιγά-σιγά. Στην αρχή φεύγουν σαν διάφανα, πολύ λευκά, ξεκινάνε λευκά, γύρω και μετά λίγο αλλάζει και μετά αρχίζουν να γεμίζουν. Και περνώντας τα χρόνια, σκοτεινιάζει αυτό το χρώμα που έχουν, που έχουν γεμίσει. Οπότε στην αρχή, αφού τους έχουν μάθει κάποιες πληροφορίες, φεύγουν, μένουν πιο λίγο και μετά ξαναγυρίζουν. Και μετά ξαναφεύγουν και όλο και περισσότερο, όσο το αγνό, το άσπρο, γίνεται λίγο γαλάζιο, είναι πιο εύκολο να ταξιδέψουν και να δουν κι άλλα πράγματα. Μετά όμως πρέπει να ξαναγυρίσουν και μετά να ξαναπάνε για  περισσότερη ώρα, περισσότερο χρόνο, όπου θέλουν. Μπορούν να πάνε όπου θέλουν. Και τους βλέπουν από ψηλά, δεν έχουν φύλο, θηλυκό ή αρσενικό, ούτε χέρια ούτε πόδια. Και παρακολουθούν τι μαζεύουν, τι κάνουν. Παρακολουθούν όλα αυτά που συμβαίνουν τριγύρω. Μερικές φορές μπαίνουν και μέσα σε έναν άνθρωπο, σε ένα ζώο, σε ένα αντικείμενο.

Ε: Αυτά τα πνεύματα;

ΑΕ: Ναι.

Ε: Και τι κάνουν όταν μπαίνουν μέσα σε ένα άλλο σώμα;

ΑΕ: Βλέπουν... Προσπαθούν να μαζέψουν το συναίσθημα.

Ε: Και ο άνθρωπος ή το ζώο μέσα στο οποίο μπαίνει αυτό το πνεύμα, αντιλαμβάνεται ότι ένα τέτοιο πνεύμα έχει μπει μέσα του;

ΑΕ: Όχι.

Ε: Όχι... Οπότε αυτά τα πνεύματα μπορούν να μπουν σε οποιοδήποτε σώμα θέλουν;

ΑΕ: Ναι.

Ε: Για να πάρουν το συναίσθημα…

ΑΕ:Ναι.

Ε: Αλλά... Ενοχλούν με κάποιο τρόπο τον άνθρωπο ή το ζώο;

ΑΕ: Όχι. Είναι πολύ καλά αυτά τα πνεύματα. Ίσως καμιά φορά να προσπαθούν με κάποιον τρόπο να βοηθήσουν κάποιες καταστάσεις. Όχι όμως να επέμβουν, καθόλου. Απλά μπαίνοντας μέσα, να φέρουν αυτόν τον αέρα, να τον ελαφρύνουν, να του δώσουν έναν αέρα σε αυτόν που τον νιώθει.

Ε: Οπότε μπορεί να βοηθήσουν.

ΑΕ: Ναι.

Ε: Για να μπουν όμως μέσα στο σώμα του άλλου, ζητούν με κάποιο τρόπο την άδεια για να το κάνουν; Ή μπορούν να μπουν έτσι;

ΑΕ: Το καταλαβαίνουν ότι μπορούν να μπουν. Αν δεν μπορούν να μπουν, σημαίνει ότι δεν... εεε... δεν είναι δυνατόν. Δεν... δεν έχει τρύπα επικοινωνίας. Δεν το επιτρέπει αυτός ο άνθρωπος. Είναι εντελώς κλειστός.

Ε: Οπότε ποιο κομμάτι αυτού του ανθρώπου είναι που ουσιαστικά δίνει την άδεια στο πνεύμα για να μπει μέσα στο σώμα;

ΑΕ: Είναι κάπου πίσω στο σβέρκο, εκεί που συναντάνε οι ώμοι τον λαιμό. Από εκεί μπαίνουμε.

Ε: Ουσιαστικά, όταν δηλαδή μπορεί να μπει από εκεί το πνεύμα, αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος με κάποιο τρόπο έχει δώσει την άδειά του;

ΑΕ: Ναι. Ναι, ναι. Είναι σαν να το έχει επιτρέψει, ναι.

Ε: Φαντάζομαι όχι σε συνειδητό επίπεδο.

ΑΕ: Ναι.

Ε: Αλλά, σε τι επίπεδο;

ΑΕ: Είναι σε ενεργειακό επίπεδο.

Ε: Πάρα πολύ ωραία. Οπότε η ψυχή ουσιαστικά έχει συμφωνήσει για να μπει το πνεύμα μέσα στο σώμα;

ΑΕ: Ναι, ναι. Την ψυχή δεν την πειράζει αυτό το πράγμα. (Το σώμα) είναι το όχημα, είναι το έπιπλο της ψυχής. Την ψυχή δεν την πειράζει. Μπορεί να μπαίνει. Ναι, να κάθεται, ίσως να το συντροφεύει για λίγο. Να του απαλύνει εάν κάτι του φαίνεται...

Ε: Πολύ βαρύ... ;

ΑΕ: Ναι, πολύ βαρύ… Όχι μόνο βαρύ, όχι μόνο σε άσχημα πράγματα, αλλά και σε ευχάριστα.

Ε: Α, δηλαδή;

ΑΕ: Είναι σαν να υπενθυμίζει με εκείνον τον αέρα που φέρνει, ότι είναι για λίγο αυτά, είναι γήινα... Μην το ξεχνάμε αυτό, γιατί πολύ σύντομα θα είναι πάλι διαφορετικό. Ότι αυτό αλλάζει. Τίποτα δεν είναι σταθερό.

Ε: Οπότε να μην επενδύει σε κάτι πάρα πολύ ακόμα και αν το θεωρεί πολύ καλό;

ΑΕ: Ναι, είτε είναι θετικό ή αρνητικό. Ότι είναι προσωρινό αυτό. Είναι αυτό του αέρα, ότι είναι όλα προσωρινά.

Ε: Αυτό είναι πάρα πολύ σπουδαίο.

ΑΕ: Ναι.

Ε: Και πολύ ενδιαφέρον.

ΑΕ: Ναι.

Ε: Και ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται με κάποιο τρόπο αυτή τη... Αυτά που του δίνει το πνεύμα, αυτές τις πληροφορίες, με ποιο τρόπο τις αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος;

ΑΕ: Μέσα από την ψυχή του ίσως. Ίσως με την επικοινωνία, ίσως με την ψυχή. Το πνεύμα με την ψυχή επικοινωνεί. Και δίνει τον αέρα, και δίνει αυτό το να μην κολλάει. Το φυσάει, σαν να του δίνει αέρινη υπόσταση, ότι η ψυχή δεν είναι κολλημένη. Μετά η ψυχή το μεταφέρει στον άνθρωπο.

Ε: Και η ψυχή με ποιον τρόπο το μεταφέρει μετά στον άνθρωπο?

ΑΕ: Με τα συναισθήματα.

Ε: Οπότε τα συναισθήματα παίζουν και αυτόν τον ρόλο, της επικοινωνίας με την ψυχή;

ΑΕ: Ναι. Και αυτός ο αέριος σίφουνας που περνάει επικοινωνεί με την ψυχή,  και η ψυχή του δίνει τα συναισθήματα που νιώθει από αυτή την εμπειρία, την γήινη με τον άνθρωπο. Αυτά όσα συμβαίνουν στη γη, όσα συμβαίνουν στους ανθρώπους, όταν μπαίνουν στους ανθρώπους. Μπορούν όμως (τα πνευματα) να βλέπουν και τις καταστάσεις από μακριά, πώς γίνονται. Μπορούν να βλέπουν και την υπόλοιπη Γη, τους πολέμους και όλα αυτά. Αλλά μπορούν να πηγαίνουν και στο σύμπαν, στους άλλους πλανήτες, κοντά στον Ήλιο. Πέρα από τον Ήλιο, σε άλλα διαστήματα, μπορούν παντού να ταξιδεύουν. Αυτά είναι πιο μακρινά ταξίδια που…και εκεί μπορεί να χαθούν, επικίνδυνα είναι εκεί, πολύ σκοτεινά, που χρειάζεται έτσι περισσότερη εμπειρία.

Ε: Πάρα πολύ ωραία. Ανέφερες λοιπόν ότι και εσύ έκανες μια βόλτα στη Γη και βρέθηκες […] (στην σκηνή από την τρέχουσα ζωή της). Για πες μου περισσότερα γι’ αυτό λοιπόν. Πώς ήταν ακριβώς αυτό; Γιατί εσύ είσαι πνεύμα τώρα, είσαι αυτό το πνεύμα. Γιατί βρέθηκες εκεί;

ΑΕ: Γιατί κάποτε ήμουν μέσα σε αυτό το σώμα της Χ. και ήξερα ποια ήταν τα συναισθήματα, όπως τα φανταζόταν και πώς ήταν η ψυχή της που μου μετέφερε αυτά τα συναισθήματα. […]

Ε: Και εσύ είπες ότι μπήκες μέσα στο σώμα της Χ. και αντιλήφθηκες όλα αυτά τα συναισθήματα. Και κατάφερες να την βοηθήσεις με κάποιο τρόπο; […]

(Της μετέφερε ένα μήνυμα ότι όλα θα πάνε καλά) […]

Ε: Και το κατάλαβε η Χ. αυτό το μήνυμα;

ΑΕ: Ναι.

Ε: Και αυτά τα άσχημα συναισθήματα που είχε, του φόβου, της ανησυχίας και όλα αυτά που είπες πριν…

ΑΕ: Είναι πιο απαλά. Και έχει και κουράγιο και καινούργιο αέρα για να προχωρήσει.

Ε: Αυτή ήταν η μοναδική φορά που μπήκες στο σώμα της Χ.;

ΑΕ: Όχι

Ε: Για πες μου.

ΑΕ: Την παρακολουθούσα. Ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον κορίτσι.

Ε: Τι ήταν αυτό που την έκανε τόσο ενδιαφέρον;

ΑΕ: Ήταν πολύ πεισματάρικο και είχε πολλή δύναμη. Αλλά ήταν και καλό, υπάκουο, καλό παιδί. Και με όλα αυτά που είχε περάσει […] ήθελα να δω την εξέλιξη της και την παρακολουθούσα.[…]

Ε: Και λες λοιπόν ότι ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον κορίτσι και το παρακολουθούσες.

ΑΕ: Ναι. Είχε πολύ μεγάλη θέληση.

Ε: Μέχρι πότε, μέχρι ποια στιγμή στην ζωή της την παρακολουθούσες ή σε όλη της τη ζωή;

ΑΕ: Σε όλη της τη ζωή.

Ε: Ήσουν δίπλα της σε όλη την ανθρώπινη ζωή της ως Χ., ήσουν εκεί δίπλα της, σαν πνεύμα, και παρακολουθούσες την εξέλιξή της;

ΑΕ: Ναι, μέχρι τώρα. Είχε άλλο χρώμα όταν ήταν μικρή, άλλο χρώμα όταν μεγάλωσε, μετά άλλο χρώμα όταν παντρεύτηκε και τώρα είναι πιο ανοιχτόχρωμη,  πιο ελαφριά.

Ε: Μπορείς να μου πεις για αυτά τα χρώματα, ποια ήταν και τι σήμαιναν; Τι χρώμα είχε όταν ήταν μικρή;

ΑΕ: Όταν ήταν μικρή, είχε πολύ μαύρο και γκρι.

Ε: Και τι σημαίνει αυτό?

ΑΕ: Πολύ πείσμα και πολύ γειωμένη.. Μετά άλλαξε μεγαλώνοντας και έγινε... πράσινη.

Ε: Και αυτό τι σήμαινε;

ΑΕ: Μαλακιά και δυνατή. Μετά όταν παντρεύτηκε και απέκτησε παιδιά, έγινε λίγο διάφανη. Έγινε πιο μαλακιά, διάφανη. Και πιο μπεζ.

Ε: Και αυτό τι σήμαινε;

ΑΕ: Ευάλωτη.

Ε: Και τώρα;

ΑΕ: Τώρα έχει πάρει χρώμα... Πορτοκαλί, λιλά, κάπως έτσι, ένα αχνό.

Ε: Και αυτό τι σημαίνει;

ΑΕ: Ότι αρχίζει να χρωματίζεται πάλι, να δυναμώνει, να γίνεται πυκνό το χρώμα της.

Ε: Όπως σε εσάς τα πνεύματα δηλαδή; Που γεμίζετε με χρώμα και σταματάτε να είστε διάφανα, κάπως έτσι;

ΑΕ: Ναι... τα πνεύματα γεμίζουν από πάνω προς τα κάτω, σιγά σιγά με τις εμπειρίες που έχουν μαζέψει από τους ανθρώπους.

Ε: Ενώ η Χ.;

ΑΕ: Η Χ. είναι ολόκληρη η Χ. Σε κάθε φάση της ζωής της, είναι άλλο χρώμα.

Ε: Και αυτό το χρώμα, δηλαδή, πού ακριβώς το βλέπεις εσύ; Γιατί η Χ. προφανώς δεν το βλέπει. Οι άνθρωποι τριγύρω της δεν το βλέπουν. Πού βρίσκεται αυτό το χρώμα;